Σύμφωνα με μέλετες, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων των παιδιών με αυτισμό, αν θέλουμε να δούμε πρόοδο στον λόγο τους και την κοινωνικοποίησή τους.

Οι μελέτες ρίχνουν φως στα προβλήματα έκφρασης και αντιληπτικής ικανότητας, τα οποία είναι γνωστό πως αποτελούν θέμα για πολλούς ανθρώπους με διαγνωσμένο αυτισμό. Μέσα από έρευνες προτείνεται ότι ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτών των γλωσσικών προβλημάτων είναι να αντιμετωπίσουμε τις κινητικές δυσκολίες του σώματος.

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Integrative Neuroscience συμπεραίνει ότι οι γλωσσικές δεξιότητες σε ανθρώπους με αυτισμό ίσως είναι στενά συνδεδεμένες με τις κινητικές δεξιότητες του στόματός τους, όπως τις κινήσεις των χειλιών ή του σαγονιού. Αυτή η μελέτη περιλαμβάνει τη μέτρηση των κινητικών δεξιοτήτων και της γλωσσικής ικανότητας παιδιών με αυτισμό που ήταν εγγεγραμμένα σε ένα συμπεριφορικό πρόγραμμα παρέμβασης στην Bangolore, στην Ινδία.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι καλές κινητικές δεξιότητες σε τρεις περιοχές – αδρή, λεπτή και προφορική – συνδεόταν με καλύτερη γλωσσική αντιληπτική ικανότητα.

Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η εκπαίδευση των κινητικών δεξιοτήτων του στόματος ίσως έχει έναν πιο σημαντικό ρόλο στη βοήθεια παιδιών να μάθουν να μιλούν από ότι πίστευαν πριν. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η εκπαίδευση δεν επικεντρώνεται πάντα σε παιδιά με αυτισμό.

Εν τω μεταξύ, μια μελέτη των Ηνωμένων Πολιτειών βρήκε πως παιδιά με καλύτερες κινητικές δεξιότητες ήταν πιο ικανά στην κοινωνικοποίηση και την επικοινωνία.

«Οι κινητικές δεξιότητες ενσωματώνονται σε ότι κάνουμε και για πολύ καιρό μελετήθηκαν ξεχωριστά από τις κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες σε παιδιά με αυτισμό.», είπε η επικεφαλής της μελέτης, Megan MacDonald, επίκουρος καθηγήτρια του Κολλεγίου της Δημόσιας Υγείας και Ανθρώπινης Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Oregon.

Η MacDonald σε μια μελέτη παρατήρησε ότι 12χρονα με αυτισμό εκτελούσαν σωματικά στο ίδιο επίπεδο με 6χρονα.

Συγκεκριμένα είπε: «έχουν κάποιες κινητικές δεξιότητες και ξεγλιστρούν μέσα από το σύστημα, αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε για τις κοινωνικές επιπτώσεις ενός 12χρονου που τρέχει σαν ένα πολύ μικρότερο παιδί.»

Συμβουλεύοντας τους γονείς και τους επαγγελματίες είπε: «Οι κοινωνικές δεξιότητες και ο αυτισμός διαχωρίστηκαν για πολύ καιρό. Αυτό μας δίνει έναν άλλο δρόμο να σκεφτούμε την πρώιμη παρέμβαση». Συνηγορεί στην εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων σε μικρή ηλικία.

Στη μελέτη της MacDonald, τα παιδιά που ήταν πιο ψηλά στις κινητικές δεξιότητες ήταν επιπλέον καλύτερα και στις «δεξιότητες της καθημερινής ζωής» όπως τη συζήτηση, το παιχνίδι, τη βάδιση και στο να ζητούν πράγματα από τους γονείς τους.

«Δεν καταλαβαίνουμε πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η σύνδεση, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει», είπε η MacDonald. «Ξέρουμε ότι εκείνα τα παιδιά που μπορούν να σηκωθούν, να περπατήσουν, να παίξουν και να τρέξουν, φαίνεται ότι έχουν επίσης καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες.»